Η ζωή στα νερά του Αμβρακικού
Οι περισσότερες αναφορές κάνουν λόγο για τουλάχιστον 33 είδη ψαριών που ζουν και αναπαράγονται στα νερά του Αμβρακικού κόλπου, ενώ αλιεύονται άλλα 15 είδη περίπου. Πρόσφατες έρευνες κατέγραψαν τουλάχιστον 80 είδη στον κόλπο και τις λιμνοθάλασσες και ο κατάλογος αυτός συνεχώς μεγαλώνει (http://eeagrants1.amvrakikos.upatras.gr/).
Πολλά νεαρά ψάρια τρέφονται και μεγαλώνουν στα εύτροφα νερά των λιμνοθαλασσών, όπου βρίσκουν κατάλληλες συνθήκες για την ανάπτυξή τους. Λόγω της μεγάλης παραγωγικότητας του κόλπου, μεγάλο ποσοστό των ντόπιων κατοίκων απασχολείται με το ψάρεμα. Στον Αμβρακικό αλιεύονται λαβράκια (Dicentrarchus labrax), τσιπούρες (Sparus aurata), γλώσσες (Solea solea), χέλια (Anguilla Anguilla), κέφαλοι (Mugil cephalus) κ.α. Από το θηλυκό κέφαλο, που οι ντόπιοι ψαράδες αποκαλούν «Μπάφα», παράγεται το αυγοτάραχο. Ο Αμβρακικός είναι γνωστός για την σαρδέλα (Sardina pilchardus), την κουτσομούρα (Mullus barbatus), τη σουπιά (Sepia), αλλά και για τις γαρίδες του, ειδικά για τη γάμπαρη (Melicertus kerathurus) που αποτελεί παραδοσιακό προϊόν υψηλής αγοραστικής αξίας. Στην περιοχή υπάρχουν ενδημικά είδη του γλυκού νερού που ζουν αποκλειστικά στη χώρα μας, όπως η λουροβελονίτσα (Cobitis hellenica), ο λουρογωβιός (Economidichthys pygmaeus).
Ένα απειλούμενο είδος που συναντάμε στην περιοχή του Αμβρακικού κόλπου καθ΄όλη τη διάρκεια του έτους, είναι η θαλάσσια χελώνα Caretta caretta που προστατεύεται αυστηρά. Η ευρύτερη περιοχή του Αμβρακικού κόλπου λειτουργεί ως σημαντικό διατροφικό πεδίο για τις θαλάσσιες χελώνες. Σε αυτόν είναι παρόντα όλο το χρόνο εκατοντάδες νεαρά και ενήλικα άτομα, που τρέφονται, αλλά φωλεοποιούν σε άλλες περιοχές της Μεσογείου. Τα πλούσια και ζεστά νερά του Αμβρακικού ευνοούν την ανάπτυξη των θαλάσσιων ασπόνδυλων, όπως γαστερόποδα, δίθυρα μαλάκια και δεκάποδα που αποτελούν την κύρια τροφή των χελωνών.
Το πιο χαρακτηριστικό θαλάσσιο θηλαστικό του κόλπου είναι το ρινοδέλφινο (Tursiops truncatus). Υπάρχουν περίπου 150 ρινοδέλφινα, μοιρασμένα σε ομάδες των 20 – 30 ατόμων. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους είναι ότι κατοικούν στον Αμβρακικό Κόλπο μόνιμα, χωρίς να έρχονται σε επικοινωνία με τους πληθυσμούς του Ιονίου και εξαιτίας αυτού του γεγονότος παρουσιάζουν μοναδική συμπεριφορά και οικολογία.